Een ongewoon trainingsmaatje
Aan het einde van haar Orangetheory-training controleert Katherine Wallace haar resultaten, net als iedereen. Haar trainingsmaatje kan het echter niets schelen. Blaze is al blij als ze even over haar neus wordt gewreven of achter haar oren wordt gekriebeld.
Aan de andere kant is haar partner, Blaze, een hond. Een twee jaar oude Golden Doodle hulphond. Hoewel Orangetheory geen huisdieren toelaat in de studio, kunnen leden die een gecertificeerde hulphond nodig hebben, deze wel meenemen naar de les.
Hoewel ze liever gewoon iemand is die haar Splat Points verdient, staat Katherine, 26, in haar studio's in Farmington Hills en Birmingham, Michigan, bekend als "het meisje met de hond". Maar Blaze is niet zomaar een schattige hond. Hij is getraind om Katherine's leven te redden door te herkennen wanneer haar bloedsuikerspiegel gevaarlijk daalt.
"Alle coaches geven me de loopband aan het einde, zodat hij naast me op de grond staat", zegt Katherine. "Hij staat op en schuift zo dicht mogelijk naar de loopband zonder erop te stappen en hij staart me aan. Dat is zijn manier om me te waarschuwen zonder gewond te raken."
Katherine heeft diabetes type 1 sinds ze 9 jaar oud was. De ziekte, waarbij de alvleesklier weinig tot geen insuline produceert, is niet te genezen. Maar Katherine gaat er dapper mee om en neemt de vervelende controle van haar bloedsuikerspiegel op de koop toe. Waakzaamheid is essentieel om de aanvallen te voorkomen die veroorzaakt worden door gevaarlijke dalingen in haar bloedsuikerspiegel.
"Blaze heeft me wel eens gewaarschuwd toen ik op de loopband stond dat ik zakte," zegt ze. "Of soms als ik aan het roeien was, kwam hij naar me toe en gaf me een poot. Het is iets om te ruiken. Het is zo verbazingwekkend dat hij geuren kan ruiken, zelfs bij Orangetheory. Er zijn meer dan 20 bezwete lichamen die geuren afgeven en hij is specifiek voor de mijne."
Als Katherine een aanval zou krijgen, weet het personeel hoe ze voor Blaze moet zorgen terwijl ze wordt behandeld door paramedici. Gelukkig is dat nog niet gebeurd.
Katherine had haar hele leven gesport, maar door longinfecties en de daaropvolgende longontsteking in juli 2018 was ze kortademig en had ze weinig uithoudingsvermogen.
"Ik dacht dat ik nooit meer zou kunnen sporten", zegt ze.
Maar toen de American Diabetes Association, waar Katherine vrijwilliger is, een inzamelingsactie organiseerde in een Orangetheory Fitness, dacht ze dat ze de les maar eens moest proberen. Katherine en Blaze volgden hun eerste Orangetheory-les in april.
"Ik heb me ervoor ingezet," zegt ze, "en nu kan ik een hele les doen zonder te stoppen." Sterker nog, nu sport ze zes of meer keer per week (ja, per week).
De studio's zijn "geweldig", zegt ze. "Als ik de les moet verlaten, zorgen mijn coaches ervoor dat ik in orde ben. Ze pushen me nog steeds tot mijn grenzen. Ze willen dat ik mijn PR (persoonlijk record) opdrijf en mijn doelen bereik. Op andere dagen laten ze me gaan en lopen ze gewoon power. Ze steunen me bij alles."
Maar dat is niet uniek voor Katherine, zegt Caitlin Donato, manager van het Template Design Team in het Global Support Center van Orangetheory.
“Workouts are designed to ensure people of all fitness levels walk out after a class feeling successful,” said Caitlin. If coaches notice a member hesitating or struggling, they can offer options for every movement. Plus, extensive ongoing training allows fitness coaches to offer a personal trainer feeling in a group fitness setting.
In het begin van Katherine en Blaze's reis door Orangetheory volgden ze alleen lessen bij één coach. Nu is Katherine een soort beroemdheid. Andere leden weten dat ze Blaze niet moeten aaien - hij is tenslotte aan het werk. Maar hij heeft zijn favorieten en vindt een manier om bij hen te staan tijdens de les. En meer dan een paar leden proberen hun schema's af te stemmen op die van Kathrine.
"Ik vraag altijd: 'Ben je goed met honden?' En ze zeiden allemaal: 'Jeetje, ik heb gewacht tot je naar mijn klas kwam,'" herinnert ze zich. "Iedereen was fantastisch; ze vonden het allemaal leuk dat hij er was."
Tegen de tijd dat Katherine besloot dat ze een hulphond nodig had, had ze al insulinepompen en apparaten voor continue bewaking geprobeerd. Niets hielp. Ze heeft een zogenaamde hypoglykemie unawareness, wat betekent dat ze niet wordt gewaarschuwd voor lage bloedsuikerwaarden door de typische symptomen van duizeligheid, trillen, zweten en snelle hartslag.
"Ik woonde alleen en had aanvallen", zegt ze. "Ik herkende niet dat ik problemen had omdat ik de symptomen niet voelde. Ik werd wakker op de vloer met bloed op mijn gezicht."
Terwijl Blaze werd getraind in een faciliteit in Idaho, stuurde Katherine zijn trainer monsters van haar speeksel wanneer haar bloedsuiker normaal, laag en hoog was. Blaze leerde te ruiken wat niet normaal was. Nu hij en Katherine een team zijn, heeft ze niet meer drie tot zes aanvallen per maand, maar nog maar drie in de afgelopen 18 maanden.
"Het is een compleet nieuw leven," zegt ze. "Ik ben in een staat waarin ik er zeker van ben dat als er iets gebeurt, ik in goede handen ben."
"Ik heb een aantal van mijn beste vrienden ontmoet via Orangetheory en ze hebben me door zoveel heen geholpen," zegt ze. "De coaches en het personeel zijn geweldig. Iedereen zweet en worstelt samen."
